Intralogistyka mobilna

Przenośniki, mimo że ich konstrukcje są stale rozwijane pod wieloma względami, pozostają rozwiązaniem stacjonarnym. Chociaż sprawdzają się w wielu zastosowaniach, w zakładach produkcyjnych występuje także zapotrzebowanie na mobilne, charakteryzujące się większą elastycznością, środki transportu wewnętrznego.

W tym zakresie uzupełnieniem przenośników są wózki samojezdne AGV (Automated Guided Vehicle), a ostatnio też szybko zyskujące na popularności autonomiczne roboty mobilne AMR (Autonomous Mobile Robots). Pierwsze nie są nowością – w przemyśle są użytkowane już od lat 50. ubiegłego stulecia, natomiast AMR to nowa technologia. AGV oraz autonomiczne roboty mobilne łączy to, że oba typy pojazdów, bez udziału człowieka, przenoszą materiały z jednego miejsca na drugie. Na tym jednak podobieństwa się kończą.

AGV bowiem przemieszczają się po z góry ustalonych trasach, z czego wynikają ich ograniczenia w zakresie płynności transportu, możliwości adaptowania się do zmian w otoczeniu i inwazyjność montażu. AMR natomiast poruszają się po ścieżkach, które planują autonomicznie i które mogą na bieżąco zmieniać, wybierając tę w danych warunkach otoczenia najlepszą do wykonania zadania. Różnice te są uwarunkowane różnymi sposobami nawigacji, które zaimplementowano w tych urządzeniach. Porównujemy je w kolejnych akapitach.

RFID a traceability

Indentyfikowalność wyrobu w produkcji i łańcuchu dostaw to warunek prowadzenia działalności w wielu branżach. Jego spełnienie wymaga możliwości oznakowania w unikalny sposób, który pozwoli na zautomatyzowanie procesu monitorowania przepływu surowców, półproduktów i gotowych wyrobów na wszystkich etapach produkcji, transportu, magazynowania, pakowania, wysyłki do klienta. W tym sprawdzają się znaczniki RFID. Zwykle są one zestawiane z kodami kreskowymi, w porównaniu z którymi w tym zastosowaniu mają kilka zalet decydujących o ich przewadze i popularności. Najważniejsze z nich to: możliwość odczytu informacji zapisanej w znaczniku RFID bez konieczności zapewnienia bezpośredniej widoczności między tagiem, w którym zapisano numer identyfikacyjny wyrobu, a czytnikiem, co oznacza, że na przykład nie ma potrzeby otwierania opakowania, możliwość jednoczesnego odczytu wielu znaczników, co zapewnia oszczędność czasu, możliwość nie tylko odczytu, ale i zapisywania danych w tagach, większa odporność na błędy i zniszczenie.